De aanleiding om eens met een externe coach in gesprek te gaan kan heel divers zijn. Gedurende je loopbaan kun je mooie maar ook lastige periodes ervaren, momenten waarop je precies weet wat je wilt maar ook momenten waarop dat allemaal niet zo helder is. Tijden waarin je werk je makkelijk af gaat maar ook tijden waarbij je werk je wel heel veel energie gaat kosten.
Meestal is het lastig om zelf in alle drukte van werk en privé, de tijd en rust te creëren om (wellicht vanuit een ander perspectief) naar je situatie te kijken en daarmee aan de slag te gaan om weer helderheid voor jezelf te creëren.
Lees meerOp sommige momenten in je loopbaan krijg je het gevoel dat je je verder wilt ontwikkelen. Je functioneert misschien goed maar toch heb je het idee dat er meer uit je werk of je loopbaan te halen is. En dan het liefst met niet nog harder werken maar met "slimmer" werken
(meer resultaat met minder moeite).
Om die stap naar "slimmer werken" in je eentje te maken is meestal niet makkelijk vandaar dat er voor training of coaching wordt gekozen. Hoewel ik zeker goede trainingen ken vind ik, ook uit eigen ervaring, dat de inzichten snel weer wegzakken zodra je weer terug bent in de hectiek van je werk.
Een individueel developmenttraject beslaat een langere periode waardoor het werkelijk toepassen van nieuwe inzichten eenvoudiger wordt.
Het kan in je loopbaan voorkomen dat, om wat voor reden dan ook, je arbeidscontract met je werkgever beeindigd gaat worden. In de huidige arbeidsmarkt komen namelijk reorganisaties, fusies, overnames en conflictsituaties steeds meer voor. Voor degene die het aangaat is het meestal een ingrijpende ervaring met veel onzekerheid voor de toekomst. Gelukkig bieden de meeste werkgevers wel een outplacement traject aan zodat je in deze periode richting een andere baan begeleid kan worden.
Lees meer
Uit onderzoek blijkt dat de meeste medewerkers die ontslag nemen niet echt afscheid van hun werkgever willen nemen maar voornamelijk van hun leidinggevende.
Zelf ben ik ook altijd positief verrast (kun je nagaan) als iemand in mijn coach praktijk heel tevreden is met zijn of haar manager. Hoe kan het toch zijn dat een leidinggevende vaak een bron van onvrede, irritatie en spanning voor medewerkers is.
Ik denk zelf dat het voor een groot deel te maken heeft met de redenen waarom iemand een managers rol op zich neemt.
Veel mensen die in een leidinggevende functie stappen doen dat met name voor zich zelf.
Ze zien het dan als stap vooruit in hun carrière, ze krijgen een hoger salaris, meer aanzien etc, dus allerlei dingen die vooral met hen zelf te maken hebben. En dat is natuurlijk ook niet vreemd zolang het salarishuis van bedrijven nog steeds zo is opgebouwd dat “managers functies” inderdaad hoger ingeschaald zijn dan overige functies. Op deze manier krijg je dus situaties dat de “beste” verkoper, adviseur, jurist, analist, ontwikkelaar de mogelijkheid wordt geboden om in een leidinggevende functie te stappen.
Met als risico dat zij niet meer dan “middelmatige” managers gaan worden met alle consequenties voor de mensen om hen heen en daarmee ook voor het bedrijf.
Een aantal van hen realiseert zich na een tijd dat het leiding geven hen erg veel energie kost en weinig voldoening oplevert. Dit inzicht doet ze besluiten tot een loopbaan die wel bij hen past. Dit waarschijnlijk tot grote opluchting van de collega’s om hen heen.
Helaas lijkt het erop dat een groter aantal managers juist de ambitie krijgt om nog verder door te groeien.
Dan zie je ontstaan dat deze managers vooral denken aan hun volgende stap in hun carrière in plaats van dat ze gefocust zijn op collega’s in het team of, ook niet onbelangrijk, de klant.
Ik heb het zelf, lang geleden, ook ervaren binnen de ABN AMRO organisatie. Vanaf een bepaald niveau leek het erop dat de focus van de meeste managers meer op hun volgende functie gericht was dan op het faciliteren, inspireren en helpen ontwikkelen van hun medewerkers. En dan hebben we het nog niet eens over de klant waar het eigenlijk binnen een bedrijf om zou moeten draaien.
Leiding geven zou je m.i. niet primair voor jezelf moeten doen maar juist voor anderen.
Als leidinggevende is het toch de bedoeling dat je een goed team weet te bouwen, een prettige werksfeer weet te creëren, mensen faciliteert zodat zij op de meest effectieve manier kunnen werken, je collega’s weet te inspireren tot een gezamenlijke doelstelling en dat je je mensen naar een hoger niveau weet te tillen.
Je zou dus dan meer op je collega’s gericht moeten zijn dan op jezelf. En dat lijkt voor veel mensen, vooral met bepaalde persoonlijkheids kenmerken echt een stap te ver.
Hoe kun je echter goed leidinggeven als je je collega’s niet goed kent, niet weet waar hun kwaliteiten en energiegevers zitten, waar hun interesses en drijfveren liggen?
Je zou toch willen weten op welke manier je hen het beste leiding kan geven zodat je het optimale uit hen weet te halen en ervoor kan zorgen dat ze zich verder kunnen ontwikkelen?
De kwaliteiten die je als manager nodig hebt, zijn echter niet in iedereen aanwezig. En ik denk dat zelfs het volgen van allerlei opleidingen en coach trajecten in de meeste gevallen niet tot het gewenste resultaat gaat leiden.
Vanzelfsprekend kan iedereen groeien in zijn rol maar de aanwezigheid van bepaalde kwaliteiten zou toch wel de basis van een goede leidinggevende moeten zijn.
Als je dit artikel interessant vindt, zou ik het op prijs stellen als je het hieronder wilt liken of delen.
Ik zie ze veel, mensen die door het leven rennen.
Mensen die als het ware alles snel doen omdat ze denken dat ze dan meer kunnen doen.
En meer doen lijkt het credo van deze tijd.
Agenda’s staan vol met afspraken, de ene bespreking volgt de andere op, geen tijd ertussen om even terug te kijken en je voor te bereiden op de volgende afspraak.
En privé meestal het zelfde verhaal.
Veel dingen die in het weekend gedaan “moeten” worden en alles in razend tempo.
Bucketlisten vol met activiteiten die nog “ moeten” en hoe eerder hoe beter.
Dus snel lopen, praten, rijden, denken, reizen lijkt voor veel mensen vanzelfsprekend om zoveel mogelijk te doen in zo weinig mogelijk tijd.
Als je echter kijkt naar het snel toenemende aantal mensen dat op één of andere manier stress ervaart in de vorm van overspannenheid, burn-out en alle fases die nog daarvoor zitten, moet het toch overduidelijk zijn dat deze manier van leven (op den duur) niet gaat werken.
Een grote uitval van mensen, met ingrijpende gevolgen voor de mensen zelf maar ook voor de bedrijven. Naast hoge kosten die uitval met zich meebrengt is het meestal ook nog zo dat collega’s, die natuurlijk ook al erg druk waren, het dus nog drukker gaan krijgen.
Eén van de grootste uitdagingen voor bedrijven wordt m.i. een werkomgeving te creëren waarin medewerkers mentaal en lichamelijk gezond kunnen blijven.
Als je je dus als manager bezig wilt zijn met iets dat èn belangrijk èn urgent is, dan is hier je kans.
En dan is niet de oplossing een cursus Mindfulness te laten verzorgen en vervolgens zelf met een volle agenda en een overvol hoofd gejaagd door te blijven rennen.
Wat vaak het geval is is dat we zo druk met de “inhoud” van ons werk (of leven) bezig zijn dat we vergeten regelmatig afstand te nemen en ons af te vragen waarom we iets doen en waarom we het op die manier doen.
Daarbij is het zo dat hoe meer we doen, hoe meer we “ aan ons hoofd hebben” , hoe voller ons hoofd met gedachtes zit.
Gedachtes blijven maar komen, het denken is vaak niet meer te stoppen.
Je hoofd loopt dus als het ware over.
Maar met een vol hoofd kun je geen goede gesprekken voeren.
Je bent dan namelijk geneigd te praten in plaats van te luisteren.
De openheid, aandacht en concentratie die nodig is om echt te horen wat anderen zeggen is er niet.
Laat staat dat je opmerkt wat mensen niet zeggen maar wel denken.
Met een vol hoofd kun je niet opmerkzaam zijn op wat er om je heen gebeurt.
Je kunt ook niet meer zien wat het verschil is tussen belangrijk en/of urgent.
Met een vol hoofd kun je niet meer scherp nadenken en de essentie uit informatie of een situatie halen.
Allemaal dingen die volgens mij juist heel belangrijk zijn om slim en effectief je werk te kunnen doen.
En in je privé leven heeft een vol hoofd ook weinig toegevoegde waarde.
Integendeel zelfs, het zorgt ervoor dat je wat je doet niet “bewust” ervaart.
Je zit niet in het moment, je hoofd is namelijk met andere dingen bezig.
Je hoofd loopt als het ware op dat wat er nu is “vooruit”.
Als je een situatie of moment niet “bewust” ervaart, haal je er geen voldoening, plezier en energie uit.
Dat is ook de reden dat er veel mensen zijn die op het oog “geweldig leuke en interessante” dingen doen maar zich ondanks dat niet echt happy voelen.
Dus activiteiten zoals uitgaan, vakantie, spelen met (je) kinderen, koken of het bos ingaan terwijl je oprechte aandacht er niet bij is, leiden tot niks meer dan de gedachte dat je dat ook weer “ gedaan” hebt.
Energie, voldoening en een ontspannen gevoel krijg je er in ieder geval niet van (en de mensen om je heen trouwens ook niet).
Hoe loop of ren jij door het leven?
Als je dit artikel interessant vindt, voor je zelf en/of voor anderen, zou ik het op prijs stellen als je het hieronder wilt liken of delen.
De meeste mensen zijn gewoonte dieren.
We zitten als mensen aardig verstrikt in gewoontes en patronen in ons denken en handelen.
Die gewoontes en patronen zijn cultureel bepaald, we hebben ze meegekregen uit onze opvoeding en opleiding en de sociale en economische omgeving waarin we verkeren.
Met denken en handelen op de “automatische piloot” is op zich niks mis zolang je je maar blijft realiseren dat een groot deel van je denken en doen dus op die manier gaat.
Maar zolang je geen “problemen” ervaart , is er weinig aan de hand.
Maar soms schrik je wakker.
Aanleiding is meestal dat iets niet zo loopt als je zou willen. Dat kan privé zijn maar natuurlijk ook in je werk.
Het kan een onbestendig gevoel zijn van “waar ben ik eigenlijk mee bezig” of “ wil ik dit nog jaren doen”.
Resultaten in je werk die uitblijven, een situatie van dreigend ontslag of het niet vinden van een nieuwe baan.
Vasthouden aan “oude gewoontes” is meestal niet de oplossing.
Dit soort situaties vraagt erom dat je uit je “comfortzone” gaat komen.
Dat je vanuit een andere invalshoek naar je situatie gaat kijken en mogelijk ook een andere aanpak zal gaan kiezen dan je tot nu toe hebt gedaan.
Het begint dus allemaal met hoe je naar een situatie kijkt, dat beinvloedt je denken en dat bepaalt je acties.
Beter dan onderstaande zinnen (uit de NLP-visie) kan ik het eigenlijk niet zeggen.
Als je blijft kijken zoals je altijd heb gekeken, blijf je denken zoals je altijd heb gedacht,
Als je blijft denken zoals je altijd heb gedacht, blijf je geloven wat je altijd hebt geloofd,
Als je blijft geloven wat je altijd heb geloofd, blijf je doen wat je altijd hebt gedaan,
Als je blijft doen wat je altijd hebt gedaan, blijft je overkomen wat je altijd is overkomen.
Lukt het jou nog om op verschillende manieren naar situaties en mensen te kijken?
Eerst mijn werkervaring maar even in het kort:
Ruim 12 jaar heb ik gewerkt in diverse accountmanagement- en leidinggevende functies in de zakelijke dienstverlening (bank, vastgoedbedrijf en consultancy).
Hierna heb ik 2 jaar als docente en coördinator in het HBO onderwijs mogen werken, een hele leuke en unieke ervaring.
En inmiddels is het alweer ruim 15 jaar geleden dat ik als zelfstandige gestart ben op het gebied van werving & selectie en coaching.
Ik heb naast vakinhoudelijke opleidingen ook een aantal mens gerichte opleidingen gedaan w.o. de Master NLP bij de Academie voor Psychotherapie en Intuïtieve Coaching bij IMC opleidingen.
W&S en coaching vullen elkaar heel goed aan en zorgen ervoor dat ik mijn grootste drijfveer, het bijdragen aan de persoonlijke en professionele ontwikkeling van mensen, helemaal kwijt kan in mijn werk.
Mocht je meer willen lezen over mijn werkervaring en wat je in het werken met mij kunt verwachten, kun je hieronder verder lezen.