Hoe hard ren jij door het leven?

Ik zie ze veel, mensen die door het leven rennen.
Mensen die als het ware alles snel doen omdat ze denken dat ze dan meer kunnen doen.
En meer doen lijkt het credo van deze tijd.

Agenda’s staan vol met afspraken, de ene bespreking volgt de andere op, geen tijd ertussen om even terug te kijken en je voor te bereiden op de volgende afspraak.
En privé meestal het zelfde verhaal.
Veel dingen die in het weekend gedaan “moeten” worden en alles in razend tempo.
Bucketlisten vol met activiteiten die nog “ moeten” en hoe eerder hoe beter.
Dus snel lopen, praten, rijden, denken, reizen lijkt voor veel mensen vanzelfsprekend om zoveel mogelijk te doen in zo weinig mogelijk tijd.

Als je echter kijkt naar het snel toenemende aantal mensen dat op één of andere manier stress ervaart in de vorm van overspannenheid, burn-out en alle fases die nog daarvoor zitten, moet het toch overduidelijk zijn dat deze manier van leven (op den duur) niet gaat werken.
Een grote uitval van mensen, met ingrijpende gevolgen voor de mensen zelf maar ook voor de bedrijven. Naast hoge kosten die uitval met zich meebrengt is het meestal ook nog zo dat collega’s, die natuurlijk ook al erg druk waren, het dus nog drukker gaan krijgen.

Eén van de grootste uitdagingen voor bedrijven wordt m.i. een werkomgeving te creëren waarin medewerkers mentaal en lichamelijk gezond kunnen blijven.
Als je je dus als manager bezig wilt zijn met iets dat èn belangrijk èn urgent is,  dan is hier je kans.
En dan is niet de oplossing een cursus Mindfulness te laten verzorgen en vervolgens zelf met een volle agenda en een overvol hoofd gejaagd door te blijven rennen.

Wat vaak het geval is is dat we zo druk met  de “inhoud” van ons werk (of leven) bezig zijn dat we vergeten regelmatig afstand te nemen en ons af te vragen waarom we iets doen en waarom we het op die manier doen.
Daarbij is het zo dat hoe meer we doen, hoe meer we “ aan ons hoofd hebben” , hoe voller ons hoofd met gedachtes zit.
Gedachtes blijven maar komen, het denken is vaak niet meer te stoppen.
Je hoofd loopt dus als het ware over.

Maar met een vol hoofd kun je geen goede gesprekken voeren.
Je bent dan namelijk geneigd te praten in plaats van te luisteren.
De openheid, aandacht en concentratie die nodig is om echt te horen wat anderen zeggen is er niet.
Laat staat dat je opmerkt wat mensen niet zeggen maar wel denken.

Met een vol hoofd kun je niet opmerkzaam zijn op wat er om je heen gebeurt.
Je kunt ook niet meer zien wat het verschil is tussen belangrijk en/of urgent.
Met een vol hoofd kun je niet meer scherp nadenken en de essentie uit informatie of een situatie halen.
Allemaal dingen die volgens mij juist heel belangrijk zijn om slim en effectief je werk te kunnen doen.

En in je privé leven heeft een vol hoofd ook weinig toegevoegde waarde.
Integendeel zelfs, het zorgt ervoor dat je wat je doet niet “bewust” ervaart.
Je zit niet in het moment, je hoofd is namelijk met andere dingen bezig.
Je hoofd loopt als het ware op dat wat er nu is “vooruit”.
 

Als je een situatie of moment niet “bewust” ervaart, haal je er geen voldoening, plezier en energie uit.
Dat is ook de reden dat er veel mensen zijn die op het oog “geweldig leuke en interessante” dingen doen maar zich ondanks dat niet echt happy voelen.
Dus activiteiten zoals uitgaan, vakantie, spelen met (je) kinderen, koken  of het bos ingaan terwijl je oprechte aandacht er niet bij is, leiden tot niks meer dan de gedachte dat je dat ook weer “ gedaan” hebt.
Energie, voldoening en een ontspannen gevoel krijg je er in ieder geval niet van (en de mensen om je heen trouwens ook niet).

 

Hoe loop of ren jij door het leven?
 

Als je dit artikel interessant vindt, voor je zelf en/of voor anderen, zou ik het op prijs stellen als je het hieronder wilt liken of delen.